2010-09-08
Błędne jest powszechne przekonanie, że brylant to oszlifowany diament. Stawianie znaku równości brylant = oszlifowany diament jest półprawdą, bo choć każdy brylant jest oszlifowanym diamentem, to nie każdy oszlifowany diament jest brylantem.
Otóż nazwa brylant, często utożsamiana z nazwą diament, oznacza znormalizowaną i ściśle określoną formę szlifu.
Rozpowszechnienie się w Europie sztuki szlifu fasetowego jest związane z działalnością szlifierzy weneckich i flandryjskich. Taki szlif prawdopodobnie pojawił się około XIV – XV wieku.
Obiekty z nałożonym szlifem fasetowym mają sztucznie wytworzone płaskie ścianki nazywane fasetami. Są one ustawione względem siebie pod różnymi kątami.
Wyróżnia się dwa zasadnicze typy szlifu fasetowego:
- brylantowy,
- schodkowy (szmaragdowy).
Pod pojęciem szlifu brylantowego rozumie się okrągłą formę, która w górnej części ma 32 fasety (bez tafli), a w dolnej 24 – fasety (bez koletu).
Szlif brylantowy nakłada się głównie na diament, z zamiarem uzyskania najkorzystniejszych efektów optycznych, które obejmowane są ogólnym mianem brylancji.

powiadom znajomych: