2010-07-26
Towarzyszące diamentom magiczne piękno oraz tajemnica ich powstawania, sprowadza nas w głąb naszej planety Ziemi. Diamenty powstawały od kilku milionów do ponad trzech miliardów lat temu w strefie płaszcza ziemskiego, na głębokości ponad 150 km pod skorupą ziemską - warstwą niedostępną dla człowieka. Diamenty zostały uwolnione z tej warstwy przez wybuchy wulkanów we wnętrzu Ziemi i osadzone w kimberlicie utkwiły w skałach magmowych. Ponownie, w ciągu milionów lat, w wyniku erozji diamenty dotarły do koryta rzek i wybrzeża morskiego, gdzie zostały odkryte przez człowieka.

Diament jest najtwardszym z naturalnych materiałów, a jego struktura jest bardzo prosta. Jest to jedyny kamień szlachetny składający się z jednego elementu, a mianowicie węgla. W warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury pojawiają się atomy węgla będące ściśle i silnie ze sobą powiązane tworząc wyjątkowo zwartą konstrukcję sześcianu, ośmiościanu lub dwunastościanu. Taka jest forma diamentu. Fenomenem diamentu są jego własności optyczne, które zamieniają diament w iskrzący się i przykuwający uwagę klejnot.

Diamenty dzieli się na dwie podstawowe grupy w zależności od obecności lub braku azotu wkomponowanego w ich strukturze krystalicznej. Typ I diamentów zawiera duże ilości azotu, podczas gdy diamenty typu II są chemicznie czyste i nie wykazują znaczącej zawartości azotu.

powiadom znajomych: