2010-12-29
Diament „Prezydent Putin”
Rosja, która jest jednym z głównych światowych producentów diamentów, posiada również potężny przemysł szlifierski z wysoko wykwalifikowanym personelem. Jednak ogromna większość dochodów związanych z diamentami, bo aż 83%, pochodzi ze sprzedaży surowych kamieni. Roczna potencjalna produkcja rosyjskiego przemysłu przekracza obecnie 2 mld $. Przyjrzyjmy się pokrótce rozwojowi rosyjskiego przemysłu diamentowego. Patrząc wstecz można wyróżnić pięć głównych etapów.

Lata 1954-1963
W tych latach pozyskiwane diamenty były wykorzystywane dwutorowo. Jedna część surowca przekazywana była bezpośrednio na rzecz przemysłu zbrojeniowego, druga zaś, na podstawie funkcjonujących wtedy umów międzynarodowych, była skupowana przez koncern De Beers. Można powiedzieć, że taka sytuacja cieszyła ówcześnie rządzących, gdyż zapłata była natychmiastowa, przeciętnie około 1 mld $ rocznie. Część z tych pieniędzy inwestowano w nowe kopalnie – w 1958 roku powstała kopalnia Mir, leżąca niedaleko miasta Mirnyj. Pierwszym z większych diamentów wydobytych w tej kopalni, był kamień o nazwie „Festivalnyj”, o masie 40,43 ct.

Lata 1963-1988
Okres ten charakteryzuje się rozwojem przemysłu szlifierskiego. Zbudowano 7 fabryk zajmujących się szlifowaniem diamentów jubilerskich, rozwinięto też produkcję narzędzi precyzyjnych uszlachetnianych diamentami. Maksymalna wartość produkcji diamentów szlifowanych, osiągała w tych latach kwotę 570 mln $ rocznie. Poszerzano też badania geologiczne w poszukiwaniu nowych kimberlitów, które zaowocowały utworzeniem nowej kopalni Lensk.

Lata 1988-1991
W tych latach nastąpił spadek zainteresowania diamentami ze strony przemysłu zbrojeniowego. Pierwsze sygnały pogarszania się warunków na rynku surowych diamentów, pojawiły się pod koniec lat 80. Aby poprawić sytuację, w 1988 powstało przedsiębiorstwo „Gław-Ałmaz-Zołoto”, rządowa jednostka kierująca produkcją i wydobyciem diamentów, złota, platyny i metali rzadkich. Poszerzono działalność o produkcję biżuterii z kamieniami szlachetnymi. Zaczęto organizować placówki zajmujące się kontaktami z rynkami zagranicznymi, oraz położono nacisk na budowę tak ważnych w tej gałęzi przemysłu instytutów badawczych. Struktura ta (Gław-Ałmaz-Zołoto) istniała tylko cztery lata, ale zdążyła zrealizować ogromny program. Można powiedzieć, że od samego początku wyniki ekonomiczne były znaczące i przedsiębiorstwo mogło poszczycić się sprzedażą przez wszystkie współpracujące jednostki o łącznej wysokości 4-4,2 mld $ rocznie. Rozszerzano też prace geologiczne i budowę nowych kopalni na terenach Jakucji.

Lata 1992-1995
Przemysł diamentowy w tym okresie natknął się na niekorzystne czynniki hamujące jego rozwój. Można mówić o kilku aspektach kryzysu lat dziewięćdziesiątych, a były to: rozpad ZSRR jako spójnej administracji, brak w Rosji elastycznego systemy handlowego, krytyczna kondycja rosyjskiej gospodarki, niedoskonała polityka podatkowa powodująca bankructwa przedsiębiorstw i hiperinflacja. W tych bardzo niekorzystnych warunkach ekonomicznych, udało się przetrwać tylko niektórym przedsiębiorstwom produkującym diamenty.

Lata od 1996 i sytuacja bieżąca
Po połowie lat dziewięćdziesiątych, podjęto intensywne działania, aby utrzymać wysoką pozycję Rosji w przemyśle wydobywczym i szlifierskim diamentów. Pierwszym krokiem było utworzenie przedsiębiorstwa o nazwie Alrosa, a zarząd firmy dostał zadanie efektywnego zapewnienia interesów wszystkich akcjonariuszy, którymi są rząd Federacji Rosyjskiej i Republiki Sakha (Jakucja), posiadający pakiet kontrolny w firmie (32% każdy).

Obszar działalności firmy, to głównie odległe północne regiony państwa. Trzeba powiedzieć, że nie ma tam korzystnych warunków geograficznych i klimatycznych do szeroko zakrojonych działań. Niemniej, dzięki wysoko wykwalifikowanej kadrze inżynierskiej, Alrosa zdołała nie tylko utrzymać dotychczasowy poziom produkcji diamentów, ale zapewnić jej ciągły wzrost.

W 2001 roku całkowita, światowa produkcja diamentów (jak przedstawia V. Kalitin) przekroczyła 110 mln karatów o całkowitej wartości około 8 miliardów dolarów. Mimo ciężkich warunków atmosferycznych, Alrosa wydobyła diamenty za kwotę 1,7 mld $, co stanowiło około 20 % produkcji światowej. Firma rozwinęła i wprowadziła strategię rozwoju na lata 2001 – 2005. Zrzesza ona grupę przedsiębiorstw i instytutów kompleksowo współpracujących ze sobą. W skład Alrosy wchodzą: oddziały górnicze, oddziały geologiczne z własnymi grupami ekspedycyjnymi, oddziały konstrukcyjne, oddział lotniczy, transportowy i flota rzeczna. Szlifiernie współpracujące z Alrosą zwiększają eksport diamentów szlifowanych, który w 2001 roku osiągnął poziom 810 mln $.
Na czele przedsiębiorstwa stanął prezydent Vladimir Kalitin. Polityka Alrosy na najbliższe lata ma szeroko zakrojone plany, a mianowicie wzrost produkcji nieoszlifowanych diamentów z 1,7 mld $ do 2 mld $, rozwój sektorów szlifierskiego i jubilerskiego a także współpraca ze światowymi organizacjami, takimi jak Światowa Federacja Giełd Diamentowych.

Obecny rząd prezydenta Putina żywo interesuje się przemysłem diamentowym, wprowadzając nowe regulacje prawne. Odbierane są one bardzo pozytywnie w kręgach firm sektora diamentowego, które z dużym zadowoleniem przyjęły zmiany w prawodawstwie, umożliwiające wolny handel z Europą i resztą świata nie tylko surowcem diamentowym, ale też diamentami oszlifowanymi. Zaowocowało to pierwszymi aukcjami dużych kamieni, 10 do 50 karatowych, jakie we wrześniu 2003 roku przeprowadziła Alrosa. Dalsze udogodnienia, to daleko idące ułatwienia w zakładaniu biur handlowych na całym świecie. Żeby nadać znaczenia temu okresowi i dla uwiecznienia pozytywnych zmian zachodzących w Rosji, nowo znalezionemu diamentowi o masie 79,9 ct nadano nazwę „Prezydent Putin”.

powiadom znajomych: